En dat geluk huist in het blijven, niet weggaan van wat er zich aandient, een precies erbij zijn. Ontdaan van al mijn interpretaties die worden ingefluisterd door patronen ontstaan in mijn geschiedenis, kan ik landen in hoe het werkelijk is. En dat is verademend. Zonder dat mijn uiterlijke leven of omstandigheden daarmee veranderen, en pijnlijkheden blijven, is het bevrijdend om niet meer te hoeven proberen het drama te voorkomen. (Het drama is allang geschied.) Ik hoef er niet meer voor weg. Arousal zakt. Er is een pijnlijkheid ontdaan van drama, gevuld met weten, dat er geen millimeter weg hoeft. Het krijgt ruimte. Wat een bevrijding. En kan de kwaliteit die erin verscholen ligt zich gaan ontvouwen. Niet persé makkelijk maar ik zeg, dat is fundamenteel geluk. Inclusief. En dat is wat anders dan de hele tijd happy de peppy rond te huppelen zoals zo mooi beschreven in dit stukje uit de Trouw. Het is waar ik voor kies. Want het vraagt ook moed, om alles onbedekt in ogenschouw te nemen. Maar een kennende rijkdom van waarheid, en liefde, is van waaruit dit verschijnt en waar dit alles van gemaakt is. Het is mijn, onze, natuurlijke aard. Dit pad is het pad van levenskunst. Een pad dat ik vol passie en dankbaarheid bewandel. Onbedekt, vol geluk.